Paardencoaching

Heel nieuwsgierig was ik er altijd naar, paardencoaching. Wat doet een paard, wat een coach niet doet? Alhoewel ik vroeger regelmatig met een vriendinnetje meeging naar haar verzorgpony, heb ik me nooit echt helemaal relaxed gevoeld bij een paard. Maar toch mijn nieuwsgierigheid was groter.

Miranda (van Miranda Paardencoaching) biedt o.a. Paardentraining en -coaching aan voor leiders en ondernemers, die een transformatie in gang zetten naar een circulaire economie en regeneratief vermogen.
Miranda en ik hebben eenzelfde drive, namelijk de samenleving bewegen naar een regeneratieve samenleving. Haar expertise richt zich op ervaringsgericht leren met paarden. Ik mocht ervaren hoe het is om te werken met haar paarden.

Paarden spiegelen, althans dat is wat ik altijd heb begrepen. Later die middag kom ik erachter dat deze bewoording helemaal niet de lading dekt. Wat er gebeurt is subtieler en juist daarom zo enorm krachtig en met een diep effect in een zeer korte tijd. Voor mij een intense ervaring die mij meerdere inzichten gaf en mij verder helpen in mijn persoonlijke reis. Ik was er stil van.

 

Dit zijn Zen en Vrija, een hengst en een merrie. Heel mooi en voor mij groot en zwart.

Wanneer beide paarden zelf de stal uitlopen, vertelt Miranda dat paarden, net als mensen, een vrije wil hebben. Zij zal ze dus nooit pushen om aan het werk te gaan. Wij blijven nog even achter het hek staan. Vrija komt al snel op ons afgelopen. Wanneer ze haar kop naar mij draait voel ik de behoefte om haar te aaien. Ik merk dat er meer ontspanning in mijn lijf komt. Wat een lief en vrolijk beest.

 

Zodra ik me meer op mijn gemak voel gaan we de bak in. Zen, de hengst, komt ook even kijken. Indrukwekkend! Ik ben blij dat hij afstand houdt.

Onze vrije wil

Wat me opvalt is dat Miranda weinig zegt. Ze laat mij mijn gang gaan en stelt me juist door haar rust, op mijn gemak. Wanneer ze nog een keer herhaalt dat paarden een vrije wil hebben, begint er voor mij een kwartje te vallen. ‘Vrije wil’, denk ik. Wij mensen hebben ook allemaal een vrije wil en toch leggen we onszelf vaak van alles op. In dit geval ga ik direct bij mezelf te rade: in hoeverre ik bezig ben met Zen en Vrija te beïnvloeden? Is er iets dat ik van hen wil of misschien van mezelf wil? Mijn ‘wil’ is een goede bekende van me, ik kom haar vaker tegen en dacht dat ik hierin mijn lessen al wel had gehad. Ik merk dat ik nog iets meer mag landen in mijn lijf, ontspannen. Mijn hoofd is nog te druk aan het werk.

Zodra ik meer kan ontspannen komt Vrija op mij afgestapt. Ik kan haar aaien, ze blijft rustig staan. Wanneer ik naar een andere plek loop komt ze achter me aan. Ze gaat iets te dicht bij me staan naar mijn zin, dus ik verplaats. Ze komt weer dicht bij me staan.

Ruimte geven

“Vrija is een zorgzaam paard”, zegt Miranda. Ik vind haar lief, denk ik, ze maakt me vrolijk. “Paarden zijn kudde dieren, ze houden elkaar allemaal in de gaten en jij bent nu onderdeel van de kudde”, zegt Miranda vervolgens. Ik herken mezelf, ik houd ook altijd in de gaten of het goed met iedereen gaat.

Ah!

Hoeveel ruimte geef ik mezelf hierin? Ook een bekend thema waarin ik dacht voldoende lessen te hebben gehad. Miranda ziet dat Vrija steeds net te dicht bij me gaat staan. Ze doet een oefening met me, waarbij ik probeer mijn persoonlijke ruimte energetisch af te bakenen. Ze loopt er dwars doorheen. Nog een poging. Opnieuw, dwars doorheen. Waarom doe je niet een stap naar voren, opzij of naar achteren? Hoe simpel! Ik voel dat ik een stap naar voren wil doen, ik mag nog meer in mijn eigen kracht gaan staan. Vrija respecteert dit en ik voel direct een diepe ontspanning.

Hoe Zen ben ik?

En dan is er Zen. Zen is al die tijd zijn eigen gang gegaan in de bak. Ik vergelijk hem met een boom. Onaantastbaar, volledig zen. Een mooi duo zo samen. Na verloop van tijd heb ik het werken met Vrija wel gezien en ben ik nieuwsgierig naar Zen. Ik wil hem wel aaien, en loop voorzichtig naar hem toe. Niet te dichtbij. Hij kijkt even op en gaat al snel weer verder met gras eten. Ik merk direct dat mijn ‘wil’ weer aan het werk gaat. Ik wil verbinding met hem voelen, maar het lukt me niet! Er schieten direct verschillende situaties uit mijn leven voorbij. Ondertussen komt Vrija tussen mij en Zen in staan. Ik vraag haar aan de kant te gaan. Nee dus. Wanneer ik duidelijk aangeef waarom en het ook echt voel, doet ze alsnog een stap op zij. Wat een subtiele manier van leren is dit, ongelooflijk!
En daar is Zen weer. Ik voel aan alles wat ik probeer te doen: ik WIL verbinden. “Vergelijk haar niet met een mens”, zegt Miranda. Scherp! Terug met mijn aandacht naar mijn lijf, hoe congruent ben ik? De wil zit in mijn hoofd, wat gebeurt er als ik helemaal niets wil? Loslaat en gewoon mezelf ben? Dan mag alles er zijn en ontvouwt zich een nieuw proces.

Wat resoneert?

Het paard doet gewoon zijn ding. Het is geen mens, geen coach, het enige dat het paard doet, is zichzelf zijn. Maar juist die kleine opmerkingen van Miranda tussendoor; paarden hebben een vrije wil, paarden zijn kuddedieren, Vrija is een zorgzaam paard, Zen is gewoon zichzelf, en het gedrag dat Zen en Vrija mij laten zien, raken dingen aan in mij. Ik merk op dat hun gedrag precies dat thema aanraakt dat op dit moment speelt in mijn leven. Normaliter ga je met een vraag de paardenbak in, ik was er juist open in gegaan. Bijzonder op welke manier deze dans met Zen en Vrija bij mij resoneert.

Ik zou deze ervaring een beetje willen vergelijken met een opstelling. De paarden ‘reageren’ op de een of andere manier op mijn energie en ik op dat van hen. Net zoals de wisselwerking tussen mensen of eigenlijk tussen alles in en om ons heen. Bedenk maar eens wat er met je gebeurt als je in de natuur loopt. Zowel het gedrag van Vrija als het gedrag van Zen resoneerde bij mij op hetzelfde thema ieder met een andere invalshoek.

Het was zo duidelijk als wat; ik mag hierin mijn wil laten en gewoon zijn. Zodra ik dit kan, komt er meer rust en ben ik congruent, binnen en buiten kloppen dan weer met elkaar.

Aanwezig zijn in het hier en nu

Tot slot, deze ervaring heeft mij op een andere manier nog dieper laten voelen wat het betekent om in het hier en nu aanwezig te zijn, om binnen en buiten congruent te laten zijn. Buiten wordt dit op allerlei manieren toch wel gevoeld, juist ook door anderen. Door te omarmen wat er is, kan het ontspannen en de ruimte voelen om er te mogen zijn. Juist die congruentie zorgt ervoor dat je verbindt en dat nieuwe stappen zich als vanzelf ontvouwen. Maar of het altijd makkelijk is? Zen en Vrija hebben mij heel diepgaand het subtiele verschil tussen coherent en niet coherent doen voelen. Wat een ervaring!

Doen!

Miranda biedt zowel voor teams, leidinggevenden als voor individuen paardencoaching aan. Ik beveel haar van harte aan! Klik hier voor haar website en aanbod.

Tot slot

Miranda en ikzelf faciliteren organisaties op hun weg naar congruent leiderschap en regeneratief organiseren. We begeleiden hen ieder op onze eigen wijze. Dit door ze vanuit een ander perspectief te leren kijken, ervaren en voelen wat er mogelijk is in de uitdagingen waar zij voor staan.

Beste vrienden, relaties en kennissen,

Via deze weg wil ik je hartelijk bedanken voor je reactie op dat mijn droom werkelijkheid is geworden! Het aantal reacties was overweldigend en dat doet me goed😊. Want laat ik eerlijk zijn, het is natuurlijk best wel spannend om ineens organisaties meer op een afstand te gaan ondersteunen. Hier is zo’n 25 jaar aan vooraf gegaan waarin ik wel in organisaties rondliep en heel vaak weer tot dezelfde vraag kwam: Hoe kunnen leiders meer gebruik maken van de kennis die al aanwezig is in de organisatie én hoe kunnen medewerkers meer vanuit hun eigen kracht werken? Mijn rol werd steeds meer die van verbinder van leiders aan medewerkers, mensen aan zichzelf en aan de organisatiedoelstellingen, zodat ze zelf veel meer van binnenuit de organisatie richting konden geven.

We lossen de uitdagingen van vandaag niet meer op met de manier waarop ze zijn ontstaan

Met alle ontwikkelingen om ons heen, voelde ik meer en meer de behoefte om te versnellen. Te versnellen door meer organisaties tegelijkertijd te kunnen ondersteunen in het met minder inspanning en meer energie behalen van hun ambities door te leren kijken vanuit een ander perspectief én de al aanwezige kennis hierover te leren ontsluiten. Want de uitdagingen van vandaag (denk aan stress in organisaties, personeelsverloop en groter, etc) lossen we niet meer op met de manier waarop ze zijn ontstaan.

Mijn behoefte om te versnellen werd paradoxaal genoeg bekrachtigd door een gebeurtenis in mijn leven: ik werd letterlijk stilgezet door een zware hersenschudding.

In deze zoektocht van bijna 2 jaar (de medische wereld kon me hier niet bij helpen (!)) heb ik aan den lijve ondervonden wat er gebeurt als je daadwerkelijk stil moet staan. Stap voor stap bemerkte ik dat ik, juist door stil te staan veel effectiever werd en ook veel beter ging zien wat er nodig was. Daarbij raakte ik weer meer verbonden met mezelf, luisterde ik beter naar mijn lijf en dat maakt de verbinding met de ander weer soepeler. Ik ging weer stralen😊. Dit is precies wat ik organisaties en de mensen daarbinnen ook gun.

Energie, dé missing link in organisatie ontwikkeling

Ondertussen was ik al begonnen aan de 4-jarige opleiding ECO Intention, waarin ik aan het leren was om organisaties meer op afstand te ondersteunen, vanuit een geheel ander (nieuw) perspectief: energie, de missing link in organisatieontwikkeling (!). Het gedachtegoed hierbij is dat alles energie is (zoals ook de kwantumfysica stelt), nou dat heb ik wel ontdekt met mijn hersenschudding😉. Wanneer ik dit gedachtegoed verbind aan organisaties kun je organisaties zien als een lichaam, met een hoofd (strategisch niveau), handen en voeten (tactisch – operationeel) en een hart (de verbinder van deze 2, de onderstroom,  de organisatie en de buitenwereld). Wanneer de balans tussen dit alles klopt, stroomt het en kost alles minder inspanning (overigens is het heel tof hoe je de energie in je organisatie nu daadwerkelijk kunt meten, waardoor je heel concreet het andere perspectief ziet).

Anders leren kijken

De hersenschudding en de opleiding waren voor mij een diepgaand leerproces en tegelijkertijd een kroon op het resultaat dat ik wil neerzetten in organisaties: Met minder inspanning en meer energie je doelen behalen door te leren kijken vanuit een ander perspectief. Op Landgoed Beukenrode kan ik hier, in samenwerking met de natuur en collega’s, nog beter handen en voeten aan geven door letterlijk en figuurlijk space-holder te zijn voor leidinggevenden en medewerkers.

Graag nodig ik je/jullie van harte uit om een keer langs te komen.

Nogmaals dank en graag tot ziens!

Met zonnige groet,

Solita

 

Super trots ben ik jullie te vertellen dat ik met ingang van 1 september 2023 mijn verhaal kracht bijzet door organisaties, leiders en medewerkers voortaan op Landgoed Beukenrode te kunnen ontvangen. Landgoed Beukenrode bevindt zich in de bossen tussen Driebergen en Doorn op de Utrechtse Heuvelrug. Ik huur hier sinds kort een fantastische bedrijfsruimte met een grote ruimte voor groepen en een kleinere coach-/spreekkamer. Een plek waar ik samen met organisaties graag wil stilstaan zodat ze vervolgens kunnen versnellen.

Degenen die mij kennen weten dat ik na ruim 25 jaar ervaring als organisatie ontwikkelaar ervan overtuigd ben geraakt dat de dynamiek tussen leidinggevenden en medewerkers; het ‘geluk’ in henzelf en de aansluiting van hen met de buitenwereld, de grootste rol speelt bij het succes van de organisatie. Voor mij valt alles onder de noemers ‘verbinding en energie’.

Andere keuzes maken op grote schaal is urgent

We lossen de uitdagingen van vandaag niet meer op met de manier waarop ze ontstaan zijn. Door af te stappen van het traditionele consultancy model wil ik versnelling aanbrengen in de ontwikkeling van organisaties naar regeneratieve organisaties (met consultancy uren bij 1 klant gaat het mij niet snel genoeg), om samen een gezonde en gelijkwaardige toekomst voor de aarde en iedereen te creëren.

Stilstaan om te versnellen

Stilstaan om te versnellen is nodig om te zien welke potentie er is en hierin stappen te zetten. ‘Alle kennis en wijsheid om organisaties te ontwikkelen (vooruit te komen) is aanwezigHet is slechts een kwestie deze te weten ontsluiten.’ De natuur speelt in dit alles een grote rol (daarom een locatie in het bos). Door organisaties en medewerkers uit te nodigen op een plek buiten hun organisatie, kan er beter (en sneller) gezien worden wat er nodig is. Deze manier van faciliteren van organisaties en de mensen daarbinnen bekrachtigt de (onderlinge) verbinding en blijkt veel effectiever.

Uiteraard doe ik die niet alleen, om mij heen zijn er vele andere #regenerators om te bouwen aan een regeneratieve samenleving.

Van harte welkom!

Graag vertel ik je er meer over wat er te doen is bij mij en nodig ik je uit om mijn hernieuwde LinkedIn profiel te lezen; je in te schrijven op mijn inspiratiebulletin en/of neem contact op voor een afspraak (06 52 45 00 16).

Met zonnige groet,

Solita

Echte leiders willen iets achter laten dat verschil maakt

In mijn interview over leiders van de toekomst, eindigt Erik Brakké, oprichter van de Stichting Jord met deze zin: “Echte leiders willen iets achter laten dat verschil maakt“. De enorme overtuiging en kracht waarmee hij dit zegt, bevestigen mijn gevoel: Erik is een leider van de toekomst! Zijn Stichting is een voorbeeld van hoe het anders kan, mooier, socialer én voor iedereen.

Ik hoop dat ook jij net zo geïnspireerd wordt door zijn verhaal en het sociale business model dat hij heeft neergezet, met nog de nodige potentie om te groeien.

Stichting Jord

Jord traint, begeleidt en motiveert jongeren om betekenisvolle verbindingen aan te gaan met eenzame ouderen

 

Stichting Jord startte met de focus om kinderen van de bank af te krijgen en te laten ervaren wat het oplevert om betekenisvol voor anderen te zijn. Het begon ooit met klusjes doen voor anderen. Maar al snel bedacht Erik; hoe kunnen we een win-win-win situatie creëren, een 1+1 = 3? De eenzaamheid onder ouderen werd zijn focus. Door jongeren aan ouderen te verbinden wil hij de eenzaamheid een frisse impuls geven.

Erkennen dat je eenzaam bent is lastig

Erik vertelt mij dat uit de interviews met ouderen kwam dat ze juist niet eenzaam zijn. Maar Erik wist wel beter; want tijdens het door praten onder genot van een kop koffie, kwam het echte verhaal boven tafel.. Erkennen dat je eenzaam bent blijkt een lastige voor de gemiddelde oudere. En laten we eerlijk zijn, het is en blijft voor iedereen best spannend om je kwetsbaar op te stellen.

Het mes aan meerdere kanten laten snijden

Erik bleef zijn intuïtie volgen en besloot door te gaan met het trainen, begeleiden en motiveren van jongeren, om ouderen blijvend uit een sociaal isolement te halen én om de jongeren te laten ervaren hoe het voelt om van betekenis te zijn.

Wat Erik niet had kunnen bedenken was dat de eenzaamheid onder juist de jongeren na 2 jaar corona, enorm zou zijn toegenomen! De jeugdzorg heeft er een uitdaging bij. Al snel komt Erik erachter dat de impact van de trainingen en het verbinden van de jongeren aan elkaar, veel groter blijkt te zijn dan hij zich had kunnen indenken.

Dus daar waar de Stichting Jord in eerste instantie 2 rollen voor ogen had, namelijk:

  1. Aandacht geven aan jongeren door ze een opleiding geven over dingen, die ze op school niet leren. Denk hierbij aan sociale omgangsvormen, grenzen aangeven, leren luisteren, je talent gebruiken.
  2. Eenzaamheid onder ouderen omzetten in betekenisvol leven door ze letterlijk en figuurlijk in beweging te laten komen.

Ontstond er een 3e rol:
3. De eenzaamheid onder jongeren het hoofd bieden: Veel kinderen hebben weinig sociale contacten.

Aandacht schenken

Doordat jongeren een betekenisvolle verbinding met ouderen aangaan, krijgen ze inzicht wat deze verbinding voor de oudere betekent. Dit heeft ook zijn weerslag op henzelf. Ondanks dat dit niet de primaire focus was van Stichting Jord ziet Erik dat de jongeren die werken voor de Stichting inmiddels elkaar, mede door een gedeelde interesse (en thema dat op school niet aan bod komt), ook heel goed weten te vinden. Ze versterken elkaar.

1+1 = 8

Erik brengt met de Stichting Jord echter nog veel meer teweeg, zonder dat veel van deze belanghebbende dit in de gaten hebben:

  • Stichting Jord pakt een deel van de rol van de ouders op; namelijk jongeren sociale omgangsvormen aanleren, je talent gebruiken (hart voelen en volgen), en door hun ouders die ver weg wonen op een andere manier in beweging te houden (en uit een sociaal isolement)
  • Stichting Jord vult door het trainen van jongeren, een rol in waar het onderwijs vandaag in tekort schiet
  • Hij pakt een rol op die de overheid én de (jeugd)zorg ontlasten
  • Stichting Jord voorkomt dat mensen eerder gebruik moeten maken van hun zorgverzekering (!)
  • Door de jongeren te trainen in o.a. sociale omgangsvormen, grenzen aangeven et cetera heeft ook het bedrijfsleven hier straks veel baat bij
  • Stichting Jord brengt jongeren dichterbij het zorgdomein en zodoende ook dichterbij een mogelijke vervolgopleiding in de zorg.
  •  ……..

Er zijn dus vele belanghebbenden bij het werk dat de Stichting Jord doet, de impact is ongekend, mits dit gezien en gesteund gaat worden!

Verander het denken achter je business model

Aandachtgeven kan 24 uur per dag, 7 dagen per week, daar zitten enorm veel uren en werkgelegenheid in. Met 5000 ouderen kan ik 3000 jongeren aan het werk zetten, aldus Erik.

Omdenken

Dit klinkt als een briljant idee, ik vraag me af waar het nog kan schuren?

Met name de continuïteit van de organisatie zelf, jongeren willen graag. Maar we moeten ze wel kunnen inzetten. Het blijft een uitdaging de eenzame ouderen te detecteren. Op deze manier hebben we onvoldoende uren voor de jongeren en ik wil voorkomen dat we ze als hulp in de huishouding gaan inzetten. De gedachte is en blijft ‘aandacht schenken’ door met ze naar buiten te gaan, gezellig ergens koffie te drinken en dergelijke. We ontlasten hiermee bijvoorbeeld ook de kinderen die verder weg wonen van hun ouders, omdat je Jord lokaal kunt inzetten.

Wat het oplevert voor ouderen om in contact te staan met jongeren lijkt nog niet direct gevoeld te worden door eenzame ouderen, maar ook welke bijdrage zij zelf kunnen leveren aan de jongeren. Het is een wisselwerking! Ook hier is de impact dubbel.

De Stichting Jord kan natuurlijk niet blijven bestaan zonder dat er geld aan te pas komt. Op dit moment leven ze van de donateurs en heeft Erik een nieuwe doelgroep aangeboord om overeind te kunnen blijven: de kinderen van de ouderen/ de ouders van de jongeren. Uiteraard zijn zij natuurlijk een grote belanghebbende, maar de hoeveelheid energie die het kost om uit deze doelgroep een stabiele geldstroom te ontvangen kan beter gericht worden op de dingen die er echt toe doen. Dus het vinden van een stabiele geldstroom is belangrijk.

Opvallend is dat met name in het lokale MKB het interessant vindt om te investeren in jongeren om betekenisvol aan het werk te gaan en tegelijk de eenzaamheid onder ouderen te steunen.

Ik vraag me af waar de verzekeringsmaatschappijen zijn? Hun belang is nog directer en groter!

Het wordt tijd dat grote geld instellingen anders leren kijken

Bijvoorbeeld: Wanneer verzekeringsmaatschappijen hun business model gaan omdenken, dan is het investeren aan de voorkant een veel betere optie. Ze mogen erop vertrouwen dat dit ze uiteindelijk minder geld kost en veel meer oplevert. Het is tijd om lef te tonen, anders te kijken en het denken achter jullie business model te veranderen! Het omdenken van je business model kan zoveel meer opleveren dan je in eerste instantie kunt vermoeden, dat zien we aan het verhaal van de Stichting Jord.

8 keer een win situatie! De impact is enorm! Van dit sociale business model word ik dus heel erg blij en dat is precies de reden Erik met de Stichting Jord een podium verdient! Dat het model een inspiratie voor veel ondernemers mag zijn!

Leiders van de toekomst verbinden hoofd met het hart

hoofd hart verbinding

Organisaties die werken vanuit hoofd, geld en macht, gaan onze maatschappij niet meer redden. Het is tijd om de beweging naar het hart te maken. Erik, ooit een ondernemer in de internetindustrie, is een voorbeeld van hoe het ook kan! Niet alleen zijn business model , maar ook zijn verhaal over zijn beweging van hoofd naar hart is hopelijk net zo inspirerend voor jou als voor mij.

Ik neem je mee in waar het voor hem begon, waar hij geraakt werd om in beweging te komen.

We zijn niet in staat om in het belang van het kind te denken

Ik heb jarenlang tenniskampen begeleid. Daar begon het al; ik zag toen al hoe simpel het is om als ouders aandacht aan je kinderen te geven. Opvallend was dat lang niet alle ouders dat met volle aandacht doen. Ik ben zelf een groot kind en speel graag. Wat ik ontdekte was dat we niet in staat zijn om in het belang van het kind te denken. Waarom doen we geen professionele begeleiding van de jeugd? We besteden te weinig geld en tijd aan de jeugd. Kijk bijvoorbeeld naar sporten…waarom gaat al het geld naar het 1e elftal? Waarom niet naar alle kinderen? Ontdek de talenten van ieder kind. Als je in JO12-5 zit, mag je blij zijn dat er een trainer gevonden kan worden, terwijl iedereen gewoon lekker wil en moet kunnen sporten. Dat is mijn drijfveer….meer gelijke kansen aan jongeren geven.

Mijn zoon zei al op jonge leeftijd: ik vind de wereld zo ontzettend verrot. Ik snap niet waarom het altijd meer moet zijn en waarom het altijd om macht draait. Dat raakte me diep.
(Noot: organisaties die deze generatie aan boord willen krijgen, zullen echt van betekenis moeten zijn)

De zwakste schakel bepaalt het advies; een gat tussen talent, opleiding en bedrijfsleven

Mijn andere trigger om jongeren te gaan trainen is een interim klus geweest bij een uitgever van schoolboeken. Mijn rol was om zoveel mogelijk leerlijnen op die scholen te verkopen, Frans, Duits, etc. Maar daarmee maak je totaal geen gebruik van het talent van die jongeren. Omdat je merkt dat er een enorm gat tussen de opleidingen zit en het beroepsleven, begon ik me af te vragen waarom we niet veel meer doen met wat er tegenwoordig nodig is; sociale omgangsvormen, internet, et cetera.
We hebben processen ingericht die voor iedereen hetzelfde zijn, waarbij je alleen maar naar boven of naar beneden kunt. Ik heb 2 totaal verschillende kinderen; een hoog begaafd en een kind met stempel dyslexie, maar wel heel goed in rekenen. Hij kreeg mavo advies, dus de zwakste schakel bepaalt het advies.
N.B. Laat dit een oproep zijn aan het onderwijs en de overheid, ook hier is anders gaan kijken noodzakelijk!

Zo ontstond mijn wens dat werken voor Stichting Jord straks een PLUS is voor het bedrijfsleven.

Verder vind ik dat we ons als ouders te gemakkelijk er vanaf maken om het ‘leren’ aan school over te laten. Je kunt je kind zelf ook stimuleren in andere dingen te leren.

Leidinggeven lijkt vaak een machtspositie

Leidinggeven is vaak een machtspositie lijkt het. Een leidinggevende heeft een doel, inspireert en zet mensen in hun kracht. Om zo vanuit hun intrinsieke motivatie mee te werken aan dit doel. Dat vind ik leiderschap.

Echt inspirerend leiderschap is moeilijk, omdat we al snel in vaste patronen blijven zitten. In Nederland zitten we soms te lang vast aan dezelfde mensen. In het buitenland gaat het soms makkelijker om met de juiste mensen een nieuw bedrijfsmodel neer te zetten. Dat wordt hier vaak te veel beperkt. Ik zie in Nederland vooral kleine initiatieven, die heel veel nodig hebben om het groot te maken.

Echte leiders willen iets achter laten dat verschil maakt

Iets betekenisvol voor anderen doen, iets blijvends, dát is leiderschap!
Dat ben ik mezelf op een gegeven moment ook gaan afvragen: als ik er straks niet meer ben, wat heb ik dan voor impact gehad? Het leven is zo betrekkelijk. Het verschil daarin kunnen maken is voor mij heel belangrijk. Een druppel kan een enorme golfbeweging teweegbrengen!

Ik mis het lef en spiritueel leiderschap, vanuit het hart dingen doen

Impact vergroten

Veel wordt gebaseerd op dingen uit het verleden. Dit loslaten en durven dingen anders in te richten is wat er nu nodig is. En erin blijven geloven!!

Met deze mooie laatste woorden sluit ik het interview met Erik af. Wat een visie heeft deze man! Maar ook creativiteit en een enorme drive om de wereld mooier achter te laten dan dat hij nu is. Wat mij nu rest is een oproep te doen aan jou, lezer van deze blog. Wil je meedenken en kijken in jouw netwerk wie past bij de Stichting Jord en mede kan zorgen dat de 1+1=8 ook werkelijkheid wordt?

Oproep
Ben jij directeur van een verzekeringsmaatschappij? Of geraakt door het verhaal van Erik en de Stichting Jord? Wil je ook 1+1=3 of meer? Toon lef, verander je business model en maak Stichting Jord hier onderdeel van.

Donateurs zijn natuurlijk ook altijd welkom!

Geen excuses meer

Vanuit Du Soleil bieden Erik Brakké, oprichter van de Stichting Jord en ik jou, ondernemer of directeur, een gratis creatief gesprek aan om te kijken hoe de Stichting Jord geïntegreerd kan worden in jullie business model en het mes aan meerdere kanten gaat snijden.

Laten we de wereld vooral mooier achter laten door alles vanuit het hart te laten stromen.