Waarom reorganiseren onzin is
“Mama, wat doe jij voor werk?” vraagt mijn zoon van 5 jaar
Ik denk na: briljante vraag waar ik als ondernemer na 11 jaar gelijk antwoord op zou moeten kunnen geven. Na veel te zijn bezig geweest met waar ik mij mee onderscheidt van mijn 6000 collega ZZP-organisatie adviseurs, een brandingtraject en heel veel gesprekken verder, stelt notabene mijn eigen 5 jarige zoon die vraag die mij doet realiseren hoe simpel het antwoord moet zijn.
“Wat ik doe? Ik help organisaties en afdelingen hun groei en/of ontwikkeling succesvoller te laten verlopen door directie en management meer te verbinden met zichzelf en met de mensen die voor hen werken.”
“Waarom doe je dat mama?
Omdat ik geloof dat alleen vanuit verbinding succesvolle organisaties kunnen worden gebouwd.
Mijn ervaring heeft laten zien dat medewerkers vaak weten wat het probleem van de organisatie is, of positiever gezegd: weten hoe de organisatie nog succesvoller kan zijn. Ik zie dat veel managers en directeuren het moeilijk vinden om te zien en te horen wat het verhaal van de medewerkers hen vertelt of zelfs wat het verhaal doet dat zij (zich)zelf vertellen.”
“Als jij in de spiegel kijkt wat zie je dan? “
“Ja mama, dan zie ik mezelf natuurlijk! Wat heeft dat er nou mee te maken?!”
“Nou eigenlijk een heleboel. De spiegel laat bijvoorbeeld zien of je ogen vrolijk zijn, of je wangen een blos hebben, of je mond blij staat.”
Natuurlijk was mijn uitleg over wat ik doe iets te ingewikkeld voor een kind van vijf. Maar het in de spiegel kijken is voor hem heel duidelijk!
Ik leg hem verder uit: “Soms vergeten de bazen van bedrijven in de spiegel te kijken, ja misschien wel ’s morgens bij hun haren kammen, maar de mensen die voor hen werken zijn ook een soort spiegel. Net zoals jij dat eigenlijk voor mij bent. Als ik blij ben, ben jij meestal ook blij, als ik moe ben, haal jij alles uit de kast om mij ervan bewust te maken dat ik moe ben (alhoewel ik dat op dat moment natuurlijk niet toe wil geven).
In een bedrijf werkt dat net zo: als de baas vindt dat hij ‘hoger is’ dan zijn/haar medewerkers, zullen veel medewerkers in hun schulp kruipen en achter zijn/haar rug om vertellen wat ze er van vinden. Zou dit écht zijn wat de baas wil?
Maar het werkt ook de andere kant op: de organisatie is een spiegel voor ieder mens die er werkt. Als je merkt dat je alleen maar negatief praat over je werk, moet je je afvragen wat dat zegt over jou zelf. Want eigenlijk laat de organisatie aan jou zien dat je misschien niet meer helemaal op je plek zit of dat je zélf in actie moet komen om er iets aan te doen.
“Je bent dus eigenlijk een spiegel voor elkaar”
Als we allemaal goed naar elkaar kijken, luisteren en proberen in te leven hoe de ander zich voelt, dan is het makkelijker om de hand van die ander te pakken en samen verder te lopen, te huppelen of zelfs te rennen, ik noem dit verbinding. En verbinding leidt tot vertrouwen.
Organisaties worden gebouwd op een basis van wederzijds vertrouwen
Naar vrije vertaling van enzin Gyatso, Veertiende Dalai Lama
Daarom is reorganiseren onzin: wanneer een organisatie goed kijkt, luistert, voelt wat er verteld en ervaren wordt door medewerkers, door klanten en de wereld om hen heen, weet zij welke stappen gezet kunnen worden om aangesloten te blijven.
Reorganiseren betekent een (meestal té) grote stap willen zetten om dichter bij je ‘klant’ te komen.
Ontwikkelen betekent: meebewegen met wat je directe omgeving (medewerker, klant, markt) je laat zien.
Wil je zien en horen wat jouw organisatiespiegel te vertellen heeft?
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!