Tag Archive for: verantwoordelijkheid

Echte leiders willen iets achter laten dat verschil maakt

In mijn interview over leiders van de toekomst, eindigt Erik Brakké, oprichter van de Stichting Jord met deze zin: “Echte leiders willen iets achter laten dat verschil maakt“. De enorme overtuiging en kracht waarmee hij dit zegt, bevestigen mijn gevoel: Erik is een leider van de toekomst! Zijn Stichting is een voorbeeld van hoe het anders kan, mooier, socialer én voor iedereen.

Ik hoop dat ook jij net zo geïnspireerd wordt door zijn verhaal en het sociale business model dat hij heeft neergezet, met nog de nodige potentie om te groeien.

Stichting Jord

Jord traint, begeleidt en motiveert jongeren om betekenisvolle verbindingen aan te gaan met eenzame ouderen

 

Stichting Jord startte met de focus om kinderen van de bank af te krijgen en te laten ervaren wat het oplevert om betekenisvol voor anderen te zijn. Het begon ooit met klusjes doen voor anderen. Maar al snel bedacht Erik; hoe kunnen we een win-win-win situatie creëren, een 1+1 = 3? De eenzaamheid onder ouderen werd zijn focus. Door jongeren aan ouderen te verbinden wil hij de eenzaamheid een frisse impuls geven.

Erkennen dat je eenzaam bent is lastig

Erik vertelt mij dat uit de interviews met ouderen kwam dat ze juist niet eenzaam zijn. Maar Erik wist wel beter; want tijdens het door praten onder genot van een kop koffie, kwam het echte verhaal boven tafel.. Erkennen dat je eenzaam bent blijkt een lastige voor de gemiddelde oudere. En laten we eerlijk zijn, het is en blijft voor iedereen best spannend om je kwetsbaar op te stellen.

Het mes aan meerdere kanten laten snijden

Erik bleef zijn intuïtie volgen en besloot door te gaan met het trainen, begeleiden en motiveren van jongeren, om ouderen blijvend uit een sociaal isolement te halen én om de jongeren te laten ervaren hoe het voelt om van betekenis te zijn.

Wat Erik niet had kunnen bedenken was dat de eenzaamheid onder juist de jongeren na 2 jaar corona, enorm zou zijn toegenomen! De jeugdzorg heeft er een uitdaging bij. Al snel komt Erik erachter dat de impact van de trainingen en het verbinden van de jongeren aan elkaar, veel groter blijkt te zijn dan hij zich had kunnen indenken.

Dus daar waar de Stichting Jord in eerste instantie 2 rollen voor ogen had, namelijk:

  1. Aandacht geven aan jongeren door ze een opleiding geven over dingen, die ze op school niet leren. Denk hierbij aan sociale omgangsvormen, grenzen aangeven, leren luisteren, je talent gebruiken.
  2. Eenzaamheid onder ouderen omzetten in betekenisvol leven door ze letterlijk en figuurlijk in beweging te laten komen.

Ontstond er een 3e rol:
3. De eenzaamheid onder jongeren het hoofd bieden: Veel kinderen hebben weinig sociale contacten.

Aandacht schenken

Doordat jongeren een betekenisvolle verbinding met ouderen aangaan, krijgen ze inzicht wat deze verbinding voor de oudere betekent. Dit heeft ook zijn weerslag op henzelf. Ondanks dat dit niet de primaire focus was van Stichting Jord ziet Erik dat de jongeren die werken voor de Stichting inmiddels elkaar, mede door een gedeelde interesse (en thema dat op school niet aan bod komt), ook heel goed weten te vinden. Ze versterken elkaar.

1+1 = 8

Erik brengt met de Stichting Jord echter nog veel meer teweeg, zonder dat veel van deze belanghebbende dit in de gaten hebben:

  • Stichting Jord pakt een deel van de rol van de ouders op; namelijk jongeren sociale omgangsvormen aanleren, je talent gebruiken (hart voelen en volgen), en door hun ouders die ver weg wonen op een andere manier in beweging te houden (en uit een sociaal isolement)
  • Stichting Jord vult door het trainen van jongeren, een rol in waar het onderwijs vandaag in tekort schiet
  • Hij pakt een rol op die de overheid én de (jeugd)zorg ontlasten
  • Stichting Jord voorkomt dat mensen eerder gebruik moeten maken van hun zorgverzekering (!)
  • Door de jongeren te trainen in o.a. sociale omgangsvormen, grenzen aangeven et cetera heeft ook het bedrijfsleven hier straks veel baat bij
  • Stichting Jord brengt jongeren dichterbij het zorgdomein en zodoende ook dichterbij een mogelijke vervolgopleiding in de zorg.
  •  ……..

Er zijn dus vele belanghebbenden bij het werk dat de Stichting Jord doet, de impact is ongekend, mits dit gezien en gesteund gaat worden!

Verander het denken achter je business model

Aandachtgeven kan 24 uur per dag, 7 dagen per week, daar zitten enorm veel uren en werkgelegenheid in. Met 5000 ouderen kan ik 3000 jongeren aan het werk zetten, aldus Erik.

Omdenken

Dit klinkt als een briljant idee, ik vraag me af waar het nog kan schuren?

Met name de continuïteit van de organisatie zelf, jongeren willen graag. Maar we moeten ze wel kunnen inzetten. Het blijft een uitdaging de eenzame ouderen te detecteren. Op deze manier hebben we onvoldoende uren voor de jongeren en ik wil voorkomen dat we ze als hulp in de huishouding gaan inzetten. De gedachte is en blijft ‘aandacht schenken’ door met ze naar buiten te gaan, gezellig ergens koffie te drinken en dergelijke. We ontlasten hiermee bijvoorbeeld ook de kinderen die verder weg wonen van hun ouders, omdat je Jord lokaal kunt inzetten.

Wat het oplevert voor ouderen om in contact te staan met jongeren lijkt nog niet direct gevoeld te worden door eenzame ouderen, maar ook welke bijdrage zij zelf kunnen leveren aan de jongeren. Het is een wisselwerking! Ook hier is de impact dubbel.

De Stichting Jord kan natuurlijk niet blijven bestaan zonder dat er geld aan te pas komt. Op dit moment leven ze van de donateurs en heeft Erik een nieuwe doelgroep aangeboord om overeind te kunnen blijven: de kinderen van de ouderen/ de ouders van de jongeren. Uiteraard zijn zij natuurlijk een grote belanghebbende, maar de hoeveelheid energie die het kost om uit deze doelgroep een stabiele geldstroom te ontvangen kan beter gericht worden op de dingen die er echt toe doen. Dus het vinden van een stabiele geldstroom is belangrijk.

Opvallend is dat met name in het lokale MKB het interessant vindt om te investeren in jongeren om betekenisvol aan het werk te gaan en tegelijk de eenzaamheid onder ouderen te steunen.

Ik vraag me af waar de verzekeringsmaatschappijen zijn? Hun belang is nog directer en groter!

Het wordt tijd dat grote geld instellingen anders leren kijken

Bijvoorbeeld: Wanneer verzekeringsmaatschappijen hun business model gaan omdenken, dan is het investeren aan de voorkant een veel betere optie. Ze mogen erop vertrouwen dat dit ze uiteindelijk minder geld kost en veel meer oplevert. Het is tijd om lef te tonen, anders te kijken en het denken achter jullie business model te veranderen! Het omdenken van je business model kan zoveel meer opleveren dan je in eerste instantie kunt vermoeden, dat zien we aan het verhaal van de Stichting Jord.

8 keer een win situatie! De impact is enorm! Van dit sociale business model word ik dus heel erg blij en dat is precies de reden Erik met de Stichting Jord een podium verdient! Dat het model een inspiratie voor veel ondernemers mag zijn!

Leiders van de toekomst verbinden hoofd met het hart

hoofd hart verbinding

Organisaties die werken vanuit hoofd, geld en macht, gaan onze maatschappij niet meer redden. Het is tijd om de beweging naar het hart te maken. Erik, ooit een ondernemer in de internetindustrie, is een voorbeeld van hoe het ook kan! Niet alleen zijn business model , maar ook zijn verhaal over zijn beweging van hoofd naar hart is hopelijk net zo inspirerend voor jou als voor mij.

Ik neem je mee in waar het voor hem begon, waar hij geraakt werd om in beweging te komen.

We zijn niet in staat om in het belang van het kind te denken

Ik heb jarenlang tenniskampen begeleid. Daar begon het al; ik zag toen al hoe simpel het is om als ouders aandacht aan je kinderen te geven. Opvallend was dat lang niet alle ouders dat met volle aandacht doen. Ik ben zelf een groot kind en speel graag. Wat ik ontdekte was dat we niet in staat zijn om in het belang van het kind te denken. Waarom doen we geen professionele begeleiding van de jeugd? We besteden te weinig geld en tijd aan de jeugd. Kijk bijvoorbeeld naar sporten…waarom gaat al het geld naar het 1e elftal? Waarom niet naar alle kinderen? Ontdek de talenten van ieder kind. Als je in JO12-5 zit, mag je blij zijn dat er een trainer gevonden kan worden, terwijl iedereen gewoon lekker wil en moet kunnen sporten. Dat is mijn drijfveer….meer gelijke kansen aan jongeren geven.

Mijn zoon zei al op jonge leeftijd: ik vind de wereld zo ontzettend verrot. Ik snap niet waarom het altijd meer moet zijn en waarom het altijd om macht draait. Dat raakte me diep.
(Noot: organisaties die deze generatie aan boord willen krijgen, zullen echt van betekenis moeten zijn)

De zwakste schakel bepaalt het advies; een gat tussen talent, opleiding en bedrijfsleven

Mijn andere trigger om jongeren te gaan trainen is een interim klus geweest bij een uitgever van schoolboeken. Mijn rol was om zoveel mogelijk leerlijnen op die scholen te verkopen, Frans, Duits, etc. Maar daarmee maak je totaal geen gebruik van het talent van die jongeren. Omdat je merkt dat er een enorm gat tussen de opleidingen zit en het beroepsleven, begon ik me af te vragen waarom we niet veel meer doen met wat er tegenwoordig nodig is; sociale omgangsvormen, internet, et cetera.
We hebben processen ingericht die voor iedereen hetzelfde zijn, waarbij je alleen maar naar boven of naar beneden kunt. Ik heb 2 totaal verschillende kinderen; een hoog begaafd en een kind met stempel dyslexie, maar wel heel goed in rekenen. Hij kreeg mavo advies, dus de zwakste schakel bepaalt het advies.
N.B. Laat dit een oproep zijn aan het onderwijs en de overheid, ook hier is anders gaan kijken noodzakelijk!

Zo ontstond mijn wens dat werken voor Stichting Jord straks een PLUS is voor het bedrijfsleven.

Verder vind ik dat we ons als ouders te gemakkelijk er vanaf maken om het ‘leren’ aan school over te laten. Je kunt je kind zelf ook stimuleren in andere dingen te leren.

Leidinggeven lijkt vaak een machtspositie

Leidinggeven is vaak een machtspositie lijkt het. Een leidinggevende heeft een doel, inspireert en zet mensen in hun kracht. Om zo vanuit hun intrinsieke motivatie mee te werken aan dit doel. Dat vind ik leiderschap.

Echt inspirerend leiderschap is moeilijk, omdat we al snel in vaste patronen blijven zitten. In Nederland zitten we soms te lang vast aan dezelfde mensen. In het buitenland gaat het soms makkelijker om met de juiste mensen een nieuw bedrijfsmodel neer te zetten. Dat wordt hier vaak te veel beperkt. Ik zie in Nederland vooral kleine initiatieven, die heel veel nodig hebben om het groot te maken.

Echte leiders willen iets achter laten dat verschil maakt

Iets betekenisvol voor anderen doen, iets blijvends, dát is leiderschap!
Dat ben ik mezelf op een gegeven moment ook gaan afvragen: als ik er straks niet meer ben, wat heb ik dan voor impact gehad? Het leven is zo betrekkelijk. Het verschil daarin kunnen maken is voor mij heel belangrijk. Een druppel kan een enorme golfbeweging teweegbrengen!

Ik mis het lef en spiritueel leiderschap, vanuit het hart dingen doen

Impact vergroten

Veel wordt gebaseerd op dingen uit het verleden. Dit loslaten en durven dingen anders in te richten is wat er nu nodig is. En erin blijven geloven!!

Met deze mooie laatste woorden sluit ik het interview met Erik af. Wat een visie heeft deze man! Maar ook creativiteit en een enorme drive om de wereld mooier achter te laten dan dat hij nu is. Wat mij nu rest is een oproep te doen aan jou, lezer van deze blog. Wil je meedenken en kijken in jouw netwerk wie past bij de Stichting Jord en mede kan zorgen dat de 1+1=8 ook werkelijkheid wordt?

Oproep
Ben jij directeur van een verzekeringsmaatschappij? Of geraakt door het verhaal van Erik en de Stichting Jord? Wil je ook 1+1=3 of meer? Toon lef, verander je business model en maak Stichting Jord hier onderdeel van.

Donateurs zijn natuurlijk ook altijd welkom!

Geen excuses meer

Vanuit Du Soleil bieden Erik Brakké, oprichter van de Stichting Jord en ik jou, ondernemer of directeur, een gratis creatief gesprek aan om te kijken hoe de Stichting Jord geïntegreerd kan worden in jullie business model en het mes aan meerdere kanten gaat snijden.

Laten we de wereld vooral mooier achter laten door alles vanuit het hart te laten stromen.

Maatschappelijke uitdagingen los je op door met verschillende werelden aan tafel te gaan

Het Nederlands Jeugdinstituut is een nationaal kenniscentrum dat actuele kennis over opgroeien verzamelt, verrijkt, duidt en deelt. Kennis is voor het Nederlands Jeugdinstituut: weten wat werkt om kinderen zo gezond, veilig en kansrijk mogelijk te laten opgroeien.

Kennis wordt in verbinding met anderen gemaakt en gebruikt. Ouders, kinderen en jongeren hebben ervaringskennis. Professionals hebben praktijkkennis. Wetenschappers hebben wetenschappelijke kennis. Het Nederlands Jeugdinstituut verbindt die kennis. Samen met iedereen die erbij betrokken is.

Ans van de Maat, directievoorzitter van het NJI, ziet het als haar opdracht om bruggen te bouwen tussen beleid, kennis en praktijk. Zodat het vanzelfsprekend wordt dat deze verschillende werelden elkaar opzoeken en versterken om maatschappelijke vragen te tackelen.

Het NJI laat hiermee duidelijk zien dat kruisbestuiving een voorwaarde is om maatschappelijke uitdagingen op te lossen.

De organisatie samen verder brengen vanuit wat er is

‘Toen ik 4 jaar geleden begon bij het NJI kreeg ik als opdracht mee om het NJI verder te brengen: meer focus, meer samenhang. Dat ben ik aangegaan, met de mensen die er zaten. Dat is mijn uitgangspunt, ik ga uit van de mensen die er werken en samen de organisatie vormen.  Ik stel niet onmiddellijk nieuwe medewerkers aan en zet geen mensen op een zijspoor. Dus ik zei tegen mijn 3 directe collega’s: wij hebben het samen met elkaar te doen en gaan samen de organisatie verder brengen.’

 Wat trof je aan toen je startte inde rol als bestuurder?

‘Toen ik startte zag ik een bestuurder met een enorme drive, maar die de verbinding met de organisatie verloren leek te hebben. Een directieteam die geen team vormde. Te veel diversiteit die elkaar niet begrepen. En ik zag medewerkers die lijdzaam zagen wat daarboven gebeurde. Ze doorliepen hun eigen pad nauwelijks  in verbinding met elkaar, ze deden gewoon hun ding.’

Een missie staat in verbinding met het hart

Ans begon in haar nieuwe rol met kijken naar waar de organisatie vandaan kwam en waarnaar organisatie op weg is, hierdoor kon ze focus aanbrengen.

‘We hebben toen op ludieke wijze een missie- visie- ambitie traject ingezet. door een jong iemand aan het roer te zetten, die het project leidde. Dat heeft geleid dat onze missie werd:

“Ons hart ligt bij het verbeteren van het leven van kinderen, jongeren en hun opvoeders.”

Ik was heel blij met deze missie, juist omdat de verbinding met het hart er niet meer leek te zijn. Het gaat juist over warmte en relatie en over de inhoud en kennis. Deze missie brengt die dingen bij elkaar.

Tegelijkertijd zag ik ook dat deze organisatie aan het zoeken was naar: wat zijn we nu eigenlijk? Zijn we een kennisinstituut met een publieke taak of een adviesbureau?’

In het gesprek met stakeholders ontstaat de heldere propositie

‘Het gesprek met alle stakeholders over ‘wat we nu zijn’, heeft geleid tot een heldere propositie: We zijn een onafhankelijk kennisinstituut met een publieke taak. Dit had tot gevolg dat mensen die het leuk vonden om in “de markt” te acteren en te acquireren  weggingen. Anderen konden het bijna niet geloven dat ze de inhoud weer beet konden pakken. Wat echter wel betekende dat je goed moet blijven sturen, resultaatgericht.’

En zo laat Ans mij in haar verhaal zien dat deze nieuwe missie niet alleen het hart van de medewerkers weer sneller laat kloppen, maar ook het hart van de organisatie nieuw leven is ingeblazen. Zo binnen, zo buiten.

Een heldere toegevoegde waarde motiveert medewerkers enorm

‘De lock down was voor ons het moment om in de actiestand te gaan. Wij hebben denk en doe kracht en kunnen veel in deze tijd, want er is veel behoefte aan kennis over de impact van thuiszitten op kinderen, op gezinnen en op professionals.

Door corona is een en ander in een stroomversnelling terecht gekomen. We hebben in 2 dagen een platform neergezet en 100 partijen hieraan verbonden. In zeer korte tijd zijn we voor de professionals heel vindbaar geworden. Ons doel was helder en ineens werd veel duidelijker waar onze toegevoegde waarde zit: Wij zijn HET kennisplatform voor kinderen, professionals en ouders.

 Je zag dat mensen hierdoor enorm gemotiveerd raakten. Ze gaven letterlijk terug: “Wij doen ertoe!”

Medewerkers zijn nu in de actualiteit in staat om kennis toe te voegen. We zijn niet academisch, maar we staan in de wereld. In verbinding met de stakeholders. Dat heeft er bijvoorbeeld nu ook toe geleid dat we die verbinding met het onderwijs heel sterk op de kaart hebben gezet.

Door medewerkers in de lead te zetten, konden we versnellen

Goed werknemer schap gaat ook over verantwoordelijkheid nemen. Wat overigens niet altijd makkelijk is. Sommige mensen vinden het heel lastig om die verantwoordelijkheid te nemen. Je bent samen aan het bouwen, je gaat met elkaar de degens kruisen, je gaat het gesprek met elkaar aan. Een organisatie is een sociaal construct, dat moeten we ons realiseren.

Met elkaar creëer je een basis waarin je gelijkwaardig met elkaar optrekt. Als leider heb ik geleerd om daarin  kaders aan te geven, maar daarbinnen hebben medewerkers de vrijheid om zelf dingen te doen. Het is een vrijplaats, dat betekent echter niet dat er overal automatisch een gevolg aan gegeven wordt. Het gaat om de balans.

Onafhankelijk, betrokken en samen met anderen

Onze kernwaarden hebben betekenis gekregen door er samen over na te denken. We hebben ze extern en intern geprobeerd te laden. Samen met de medewerkers eerst met elkaar doorgronden wat betekenen die begrippen en vervolgens er ook naar handelen. Dat vindt dan zijn neerslag in tekst en het handelingsperspectief. Overigens is dit nooit af, hier ga je mee door. Zo ook in de individuele gesprekken. Onafhankelijkheid is bijvoorbeeld moeilijk voor sommige mensen.

Wat vertellen deze kernwaarden over jou als directeur?

Dat zegt veel over mij. Als het gaat over samen met anderen, ik doe het echt nooit alleen. Ben me erg bewust van mijn rol, weet goed wat mijn taak is, weet goed dat als er een besluit genomen moet worden dat ik dat moet doen. Maar ik verras mensen niet. Ik verras mensen alleen als ik kansen en mogelijkheden zie.

Het NJI is helemaal niets als wij het niet met anderen doen.

Onafhankelijkheid, ik ben een onafhankelijk denker (autonome denker), voor mij is niks te gek. Ik wil niet beknopt worden. Je moet je als organisatie bewust zijn  van, wat je kunt en wat je niet kunt, wees helder en eerlijk over waar je successen wel/niet kunt boeken. Wees aan de voorkant helder waar je voor staat en wat verwacht kan worden..

Onafhankelijk denken is voor medewerkers  niet makkelijk. Als medewerker van een kennisinstituut komt daar nog een druk bij. Niet op alle vragen is een antwoord en dat hoeft ook niet. Dat erkennen is voor medewerkers soms moeilijk.  Je mag zeggen dat ook wij het antwoord niet hebben. Maar samen met elkaar komen we mogelijk wel tot een goed antwoord.

Betrokken: ik werk nu sinds ’81 in de zorg voor de jeugd en ben begaan en betrokken op  het welbevinden  van kinderen, jongeren en hun ouders.

Samen lerend doen wat werkt, door gebruik te maken van de kennis die er is

Verrijk de kennis die er is in dialoog met wetenschappers professionals en kinderen, jongeren en hun ouders en ontsluit de kennis voor hen die er wat mee kunnen in hun werk en in hun leven.

Welk leiderschap past bij deze manier van werken?

Ik geloof in leiderschap. Leiderschap staat niet op zichzelf. Het komt tot stand in verbinding met anderen. Het is  een rol die vervult moet worden, die erbij hoort. Faciliterend en ondersteunend aan de beweging die je samen nastreeft. We meanderen samen naar ons vergezicht. Een leidinggevende biedt de condities waaronder dit kan.

Tip voor leiders van de toekomst

Leiderschap krijgt betekenis door samen te werken aan het realiseren van de gezamenlijke ambitie.

Een ode aan mijn zus en mijn vader

Ze zeggen weleens dat er soms iets heftigs in je leven moet gebeuren wil er een diepgaande verandering plaatsvinden, voor mij in ieder geval heel herkenbaar!

Ik zal het nooit meer vergeten, de dag dat mijn zus, na 6 weken in coma te hebben gelegen op het randje van wel of niet overleven, heel even vanuit het ziekenhuis naar huis mocht komen, als verassing voor onze moeders verjaardag. Mijn zus kende nog 2 woorden en maakte daar hele verhalen mee, ze had afasie als gevolg van de hersenbloeding. En oh, wat heb ik vaak gezegd dat ze beter in een rolstoel terecht had kunnen komen, want niet kunnen communiceren heeft zo veel meer impact op je leven.

Toch wist ze mij die bewuste middag duidelijk te maken, dat ze even naar de winkel wilde. In de winkel kon ik haar niet helpen, ik wist niet wat ze wilde hebben. Totdat ze zelf op de winkeljuffrouw afstapte, en met de letterlijk 2 woorden die ze sprak kon de winkeljuffrouw haar helpen. Ik zelf stond letterlijk met mijn voeten aan de grond genageld. Normaliter was ik allang naar de winkeljuffrouw toegelopen en had haar uitgelegd wat er aan de hand was (als redder), maar om de nog ongrijpbare reden deed ik dat niet. Ik was toeschouwer en op dat moment gebeurde er heel diep vanbinnen iets met mij: ik stapte vanuit de drama driehoek in de winnaarsdriehoek. Van redder naar liefdevolle zorgzame zus en van slachtoffer naar iemand die haar eigen verantwoordelijkheid ging nemen. Alles is mogelijk, waren de eerste woorden die op dat moment door mijn hoofd gingen. Als mijn zus dit kan, dan is alles mogelijk, als je maar wilt!

Todo es posible si lo intantas!

Het bleek niet de eerste keer en ook niet de laatste keer dat ik werd geconfronteerd met “Alles is mogelijk”. Mijn vader liet al op jonge leeftijd zien dat je je hart kunt volgen. Wat een bewondering heb ik altijd voor hem gehad, dat hij dit deed, terwijl mijn moeder geen inkomen had en er nog 3 jonge kinderen thuis waren. Vertrouwen en optimisme waren zijn kernkwaliteiten. Helaas werd hij te vroeg geconfronteerd met kanker. Ook hij onderging een diepgaande verandering. Hij geloofde niet dat hij ziek was, zijn optimisme hield hem overeind. Tot het laatste moment, het leek wel of hij toen een inzicht kreeg, hij moest eraan geloven dat het leven nu al eindig voor hem was. Hij eindigde zijn leven hier op aarde met:

Todo es posible!

Dank je wel papa en lieve zus, dat jullie me hebben laten zien dat alles mogelijk is. Met een traan en een lach schrijf ik dit voor jullie en voor alle anderen die dit willen lezen.

Het leven is te kort om er niet van te genieten!

15 jaar heb ik met Du Soleil de kans gekregen om mensen en organisaties te laten voelen en zien hoe het is om vanuit eigen verantwoordelijkheid te bouwen aan relaties en je werkplezier. En hoe het is om meer in verbinding met elkaar te zijn en er hierdoor meer positieve energie door de organisatie kan stromen. Dank jullie wel voor deze kansen, ik heb nu al zin in de volgende 15 jaar!

Met zonnige groet,

Solita

P.S. Lees ook eens: “Slachtoffer van de reorganisatie”, waarin ik je mijn persoonlijke verhaal deel over hoe ik de slachtofferrol wist om te zetten naar leiderschap in mijn werk.

Afgelopen week was ik bij een lezing van Annemarie van Gaal (succesvol onderneemster). Annemarie gaf ons een andere kijk op: hoe om te gaan met de crisis. De meeste ondernemers kennen haar successtory uit Rusland wel, maar ook in Nederland is zij zeer succesvol. Haar bedrijf richt zich met name op het helpen van ondernemers die in een ‘crisis’ zitten. Ze geeft hen nieuwe creatieve inzichten op het doen van zaken en neemt hen mee naar een nieuw businessmodel dan wel verdienmodel.

Maar wat me vooral aansprak in haar verhaal waren de succesfactoren die ze noemde, waardoor zij ten opzichte van haar concurrenten in Rusland wel succesvol is geworden. Succesfactoren die vooral in tijden van crisis als spannend worden ervaren.

Je kunt crisis op 2 manieren benaderen:

  1. Heel goed vasthouden aan wat je hebt en daarbinnen in de kosten snijden
  2. Je kans grijpen om los te laten; stilstaan bij of je business model nog wel past bij het huidige tijdsbeeld en je creativiteit de vrije loop geven.

Crisis ontstaat vaak omdat het tijdsbeeld verandert, we zitten in de overgang naar een ander tijdperk, dit vraagt om creativiteit en innovatie.

De succesfactoren die Annemarie in Rusland hebben geholpen zijn mijns inziens precies die factoren die organisaties in deze crisis ook kunnen helpen om er doorheen te komen.

Maar wat zijn dan die succesfactoren in crisistijden?

  1. Leg de verantwoordelijkheid bij je medewerkers in de organisatie en geef vertrouwen. Jouw medewerkers zijn de ogen en oren van je organisatie. Luister naar wat zij te vertellen hebben en hoor wat ze daadwerkelijk zeggen.
  2. Zoek mensen die ‘geen’ ervaring hebben. Nou juist in de huidige crisis zie ik dat bedrijven vooral mensen werven die voor 100% de functie dekken (ervaring en het liefst al in een dergelijke functie in de branche). Creativiteit binnen je bedrijf gaat hiermee compleet verloren. Want deze medewerkers doen het voor jou net zoals ze het voor een ander deden.
  3. Zet het gezonde verstand even op een lager pitje, wordt stil en luister naar je intuïtie.

Nieuwsgierig of er al medewerkers zijn die ideeën hebben over de eerst volgende (strategische) stap met jouw organisatie? Ik leg je graag uit hoe je deze informatie het beste ontsluit en omzet in creativiteit om daadkrachtige keuzes te maken.

Verder praten?